Athanasia Androulidaki

Όνομα Επώνυμο: Αθανασία Ανδρουλιδάκη

Χώρα: Ελλάδα

Πόλη: Πάτρα

Εθνικότητα: Ελληνική

Εμπειρία: Πτυχίο Πανεπιστημίου

Τομέας: Εκπαίδευση

Θέση: Ιδιοκτήτρια του παιδικού σταθμού 'Το μικρό καράβι' στην Πάτρα http://www.mikrokaravipatras.gr/



Ξεκίνησα σα νηπιαγωγός και σαν δασκάλα σε άλλους παιδικούς σταθμούς πριν πολλά χρόνια, όταν τελείωσα τη σχολή μου, μου άρεσαν πολύ τα παιδιά και ήθελα να ξεκινήσω να κάνω κάτι δικό μου. Το κάτι δικό μου σήμαινε ότι όταν δούλεψα σε διάφορα σχολεία σαν δασκάλα και στη Πάτρα και στην Αθήνα διορίστηκα στο δημόσιο αλλά παραιτήθηκα γιατί ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι διαφορετικό με τα παιδιά, κάτι διαφορετικό σε ένα δικό μου χώρο που θα το νομίζω εγώ και θα δώσω αρχές και αξίες σε αυτές που πραγματικά πίστευα εγώ.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησα το 'μικρό καράβι', αυτό είναι το όνομα του σχολείου , γιατί πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος από την ώρα που γεννιέται κάνει ένα ταξίδι, για τα παιδιά μου ήταν το μικρό καράβι, ξεκινάνε το ταξίδι της ζωής τους και ήθελα να είμαι εγώ πάνω σε αυτό το καράβι και να βοηθήσω να προχωρήσουν σε αυτόν τον αγώνα της ζωής σε αυτό το ταξίδι και ελπίζω να τα καταφέρω. Το έχω καταφέρει με κάποια παιδιά και ελπίζω να είναι ευτυχισμένα πάνω σε αυτό το κομμάτι

Ο καρκίνος μου έδωσε μια ευκαιρία, πέρασα από επιτροπή και μου έδωσαν πάνω από 80% αναπηρία με αποτέλεσμα να μπορέσω να μπω στο πανεπιστήμιο και να γίνω και φοιτήτρια θεατρικών σπουδών και είμαι μια πολύ καλή φοιτήτρια. Θα πω κάτι για να το ακούσουν και άλλες γυναίκες ότι όταν μπήκα και έκανα το πρώτο μου μάθημα ήταν μια μαγική μέρα , κοίταξα τον ουρανό από το παράθυρο και είπα 'ευχαριστώ καρκίνε για αυτό που μου έδωσες'.

Η δουλειά μου στο μικρό καράβι ήταν και είναι πάρα πολύ δύσκολη αλλά ένας βαθμός επιτυχίας που υπάρχει μέχρι σήμερα οφείλεται στην πάρα πολύ δουλειά , στην έντιμη δουλειά απέναντι στα παιδιά και στους γονείς ότι ποτέ δεν κορόιδεψα κανέναν , κουράστηκα και κουράζομαι υπερβολικά για να τα βγάλω εις πέρας αλλά πάντα με γνώμονα πολύ καλό παιδαγωγικό έργο. Ψάχνω συνέχεια καινούργια πράγματα, διαβάζω , συμβουλεύομαι ανθρώπους του χώρου. Ο χώρος του πανεπιστημίου με βοήθησε πάρα πολύ γιατί μπήκα σε καινούργια δρώμενα και σε καινούργια πράγματα , σε καινούργιες φρέσκιες ιδέες δεν έμεινα στα παλιά και εξακολουθώ και το κάνω ακόμα , πιστεύω στη σωστή επικοινωνία γονιών και δικής μου επαφής , δηλαδή όταν έρχονται στο σταθμό πάντα πιστεύω στην επικοινωνία των ανθρώπων και στις διαπροσωπικές σχέσεις και να έχω πολύ καλές σχέσεις με τοπ προσωπικό μου , να είμαι έντιμοι, να κάνω πολύ συχνές συναντήσεις

Είμαι πεισματάρα δεν το βάζω εύκολα κάτω. Όποια εμπόδια και να έρχονται λέω δεν πειράζει κάπου θα με οδηγήσει αυτό, για να έρθει πρέπει να το λύσω και κάνω πάντα κάτι που μου έχει πει μια καθηγήτρια μου, κάποια στιγμή οι άνθρωποι βαλτώνουν και κάθεσαι και ένα κουβάρι είναι τυλιγμένο στα πόδια σου , πρέπει λοιπόν το κουβάρι αυτό να το χτυπήσεις, να το σπρώξεις. Δεν ξέρω που θα φτάσει, μπορεί εγώ να θέλω να το φτάσω στην απέναντι πόρτα αλλά το κουβάρι να πάει στο παράθυρο, αρκεί να φύγει το κουβάρι από πάνω μου και να σηκωθώ να το φτάσω, θα με οδηγήσει κάπου αλλού. Εγώ συνέχεια κλωτσάω τα κουβάρια , δεν βαλτώνω, δεν το βάζω κάτω για αυτό και με λένε πολύ πεισματάρα και με κέφι και πιστεύω και για αυτό έχω κρατήσει το σχολικό 26 χρόνια και θα το κρατήσω ελπίζω άλλα τόσα και ένα όνειρο μου μελλοντικό είναι να κάνω ένα καινούργιο σχολείο που έχει στόχο τη φύση, καινούργιες ιδέες δηλαδή να είναι το σχολείο της φύσης που υπάρχουν πολλά στοιχεία στο δικό μου το σταθμό , εναλλακτικός παιδικός σταθμός, εναλλακτική προσχολική αγωγή και μαθαίνω τα παιδιά σε έναν άλλο τρόπο ζωής που θα είναι το μέλλον, η αγάπη για την φύση και οι εναλλακτικές μορφές ζωής.