imię i nazwisko : Sylwia Błach

Kraj : Polska

Miasto : Poznań

Narodowość : Polskie

wykształcenie : Wyższe

Sektor : Edukacja/trzeci sektor

Stanowisko w firmie i strona internetowa : programistka niezależna, pisarka, blogerka http://www.sylwiablach.pl/

Sylwia Błach – programistka, pisarka, blogerka, działaczka społeczna/motywatorka. Aktualnie studentka studiów doktoranckich na Politechnice Poznańskiej. Swoją ścieżkę zawodową muszę opisać na wielu płaszczyznach, z uwagi na to jak wieloma rzeczami się zajmuję.
Programowaniem zajęłam się, gdy poszłam na studia informatyczne na Politechnikę Poznańską w 2010 roku. W 2014 roku obroniłam tytuł inżyniera pracą dotyczącą projektowania gier komputerowych. Od razu zaczęłam studia magisterskie na tej samej uczelni i kierunku i tytuł magistra obroniłam w 2016 roku, tym razem podejmując się badań naukowych dotyczących indeksu dla baz typu SOLAP. Następnie rozpoczęłam studia doktoranckie, na których aktualnie jestem. Zainteresowała mnie tematyka badania sieci społecznościowych i tworzenia algorytmów na ich potrzeby.
W 2013 roku odbyłam praktyki w Microsotf Polska. Następnie pracowałam jako twórca gier w studiach gier Holodek (01.2016-06.2016) jako Asystent Dyrektora Kreatywnego i w studiu Hypnotic Ants (10.2016-04.2017) jako Unreal Engine Junior Developer. Zajmowałam się programowaniem gier komputerowych w silnikach Unity 3D i Unreal Engine. Aktualnie pracuję w Poznańskim Centrum Superkomputerowo-Sieciowym jako programistka. Jest to jednostka naukowa afiliowana przy Instytucie Chemii Bioorganicznej Polskiej Akademii Nauk. Także w 2017 dwukrotnie byłam mentorką dwumiesięcznego bootcampu programistycznego „Wordpress&Freelancing” organizowanego przez Coderstrust Polska. W jego ramach uczyłam kobiety chcące się przebranżowić robienia stron internetowych. Ponadto brałam udział w różnych projektach pozazawodowych, jestem między innymi autorką wydanej na Androida gry „Snowman: Revenge” (we współpracy ze studiem Absurdo Games), gry na Facebook'a „Pyrkon: The Game” dla największego festiwalu fantastycznego w Polsce Pyrkon czy gry na wirtualną rzeczywistość pt. „Dungeon Escape” tworzonej z okazji VR Game Jam.
Przez te wszystkie lata prowadziłam także prelekcje dotyczące programowania i projektowania gier, w czerwcu bieżącego roku poprowadziłam szkolenie z technologii frontendowych. Przez kilka lat byłam też wolontariuszką największej otwartej imprezy branży gier komputerowych w centralnej Europie Game Industry Conference na stanowisku związanym z Public Relations i Social Media, a także wielokrotnie otrzymywałam stypendium rektora dla najzdolniejszych i raz stypendium ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla najlepszych studentów.
Przez rok byłam przewodniczącą Koła Naukowego Ruch Projektantów Gier. W ramach koła organizowalam prelekcje i spotkania z ciekawymi ludźmi z branży gier komputerowych, a także udzielalam się na innych wydarzeniach. W tym roku prowadziłam prelekcję dla dzieci na finale konkursu matematycznego Kings mającą zmotywować do wejścia w branżę gier.
Kolejną moją działalnością jest działalność na rzecz osób z niepełnosprawnościami, w szczególności kobiet. W latach 2014-2016 pracowałam w Fundacji Jedyna Taka. Pracowałam między innymi przy wyborach Miss Polski na Wózku, Miss Świata na Wózku. Koordynowałam agencję modelek Butterfly Agency Models. Nasze modelki wystąpiły m.in. w pokazie w trakcie gali Lodołamacze w sukniach projektu Paprocki&Brzozowski czy w pokazie Agnieszki Jaworskiej. Pracowałam też przy projekcie Jedyna Taka Mama promującym rodzicielstwo wśród kobiet z niepełnosprawnością, zajmowałam się kontaktami z mediami, copywritingiem, social media, nadzorowaniem projektów, grafiką komputerową, stronami internetowymi i tak dalej. W ramach pracy w Fundacji wzięłam też udział w debacie doradczo-programowej dotyczącej Konwencji ONZ dot. osób z niepełnosprawnościami oraz nadzorowałam projekt Aktywna Kobieta na Uniwersytecie Ekonomicznym. Aktualnie z Fundacją wiąże mnie wolontariat.
Pisarstwem zajęłam się w liceum, wtedy też wydałam swoją pierwszą książkę „Strach – zbiór opowiadań grozy” (2010), następnie powieść „Bo śmierć to dopiero początek” (2012), potem zbiór opowiadań „Trzy lata strachu” (2015) oraz w tym roku dwie książki „Syndrom Riddocha. Tom pierwszy. Lepszego świata nie będzie” i leksykon potworów dla dzieci „Wampiry, potwory, upiory i inne nieziemskie stwory”. W międzyczasie opublikowałam kilkanaście opowiadań w czasopismach i książkach oraz moje teksty zostały przetłumaczone na język angielski i czeski. Będąc pisarką regularnie jeżdżę na konwenty fantastyczne, do bibliotek, na targi książek, biorę udział w spotkaniach autorskich. Spotkania często dotyczą mojej całej działalności, nie tylko literackiej, skupiam się mocno na aspekcie motywacyjnym i przekazywaniu dobrej energii.
Kilka lat temu zaczęłam prowadzić dwa blogi www.VamppiV.pl oraz www.SylwiaBlach.pl Nie sądziłam, że się tak rozrosną, miały być tylko „moim miejscem w sieci”, a stały się kolejnymi biznesami. Łączę dzięki nim swoje pasje i opowiadam o tym co mnie zachwyca. Na VamppiV prezentuję swoje stylizacje, zajęłam się hobbystycznie modelingiem. W zeszłym roku zostałam wybrana jedną z sześciu najbardziej inspirujących kobiet na całym świecie przez firmę Panache w konkursie Modelled by Role Models i wzięłam udział w sesji zdjęciowej w bieliźnie promującej zdrowe postrzeganie siebie
#BodyPositive. Na blogu SylwiaBlach.pl opowiadam o swoich sukcesach, niepełnosprawności, radościach i dzielę się radami motywacyjnymi. Blog spotyka się z bardzo dużym zainteresowaniem. Jestem laureatką lokalną w konkursie Studencki Nobel, otrzymałam nominację do konkursu Człowiek bez Barier, jestem finalistką konkursu Cosmopolitan Mocne Strony Kobiety.

Lubię działać spontanicznie, a największą motywacją jest zawsze chęć spróbowania czegoś nowego i świadomość, że wszystko jest możliwe, jeśli się będzie o to walczyć. Bloga założyłam pod wpływem impulsu, programowaniem zainteresowałam się dopiero na studiach, a pisanie było dla mnie tak naturalną formą wyrazu, że towarzyszyło mi od dziecka.

Pisarstwem zajęłam się w liceum, wtedy też wydałam swoją pierwszą książkę „Strach – zbiór opowiadań grozy” (2010), następnie powieść „Bo śmierć to dopiero początek” (2012), potem zbiór opowiadań „Trzy lata strachu” (2015) oraz w tym roku dwie książki „Syndrom Riddocha. Tom pierwszy. Lepszego świata nie będzie” i leksykon potworów dla dzieci „Wampiry, potwory, upiory i inne nieziemskie stwory”. W międzyczasie opublikowałam kilkanaście opowiadań w czasopismach i książkach oraz moje teksty zostały przetłumaczone na język angielski i czeski. Będąc pisarką regularnie jeżdżę na konwenty fantastyczne, do bibliotek, na targi książek, biorę udział w spotkaniach autorskich. Spotkania często dotyczą mojej całej działalności, nie tylko literackiej, skupiam się mocno na aspekcie motywacyjnym i przekazywaniu dobrej energii.
Kilka lat temu zaczęłam prowadzić dwa blogi www.VamppiV.pl oraz www.SylwiaBlach.pl Nie sądziłam, że się tak rozrosną, miały być tylko „moim miejscem w sieci”, a stały się kolejnymi biznesami. Łączę dzięki nim swoje pasje i opowiadam o tym co mnie zachwyca. Na VamppiV prezentuję swoje stylizacje, zajęłam się hobbystycznie modelingiem. W zeszłym roku zostałam wybrana jedną z sześciu najbardziej inspirujących kobiet na całym świecie przez firmę Panache w konkursie Modelled by Role Models i wzięłam udział w sesji zdjęciowej w bieliźnie promującej zdrowe postrzeganie siebie #BodyPositive.

Na blogu SylwiaBlach.pl opowiadam o swoich sukcesach, niepełnosprawności, radościach i dzielę się radami motywacyjnymi. Blog spotyka się z bardzo dużym zainteresowaniem.

Jestem laureatką lokalną w konkursie Studencki Nobel, otrzymałam nominację do konkursu Człowiek bez Barier, jestem finalistką konkursu Cosmopolitan Mocne Strony Kobiety.

Głównym problemem były bariery architektoniczne, związane z tym, że wiele wydarzeń branżowych, miejsc, w których odbywają się szkolenia czy w końcu firm, w których chciałam pracować, jest nieprzystosowane dla osoby na wózku. Ponadto dużą barierą jest fakt, że jestem nie-samoobsługowa i potrzebuję pomocy w wielu sytuacjach, a to wiąże się albo z barierą ekonomiczną (zatrudnienie kogoś), albo z korzystaniem z pomocy bliskich, a zawsze staram się być maksymalnie samodzielna. Pracując w Fundacji spotykałam się z barierami mentalnymi. Odkryłam, że problem występuje na dwóch płaszczyznach: zarówno osoby sprawne często nie wiedzą jak się zachować, jak i osoby niepełnosprawne mają problem z zaakceptowaniem siebie. Jestem przeciwniczką specjalnego traktowania, postawy roszczeniowej czy uważania, że jest się „tym biednym niepełnosprawnym”, a często spotykałam osoby, które miały problem z pewnością siebie właśnie z powodu niepełnosprawności.

Przede wszystkim rodzice, którzy wychowali mnie na pewną siebie osobę, dbali o to, bym miała w domu obowiązki, nie dawali taryfy ulgowej i uczyli jak walczyć o to, czego pragnę. Nie bez znaczenia jest też mój silny charakter, ale wierzę, że jego ukształtowało to, jak byłam wychowywana. W sukcesie podstawą jest ciężka praca, więc mój upór i chęci do działania dużo dały, ale także moja potrzeba bycia wszędzie tam, gdzie coś się dzieje, umożliwiła złapanie ciekawych kontaktów, które następnie prowadziły do interesujących i ambitnych projektów.

Nie mam doświadczenia w coachingu, ale wkrótce jestem mentorką w trakcie kursu WordPress & Freelancing. Bootcamp skierowany jest do kobiet chcących się przebranżowić, a ja w jego trakcie nie tylko pokazuję jak się tworzy strony internetowe, ale też motywuję, pomagam, daję chęci do działania! Prowadziłam wielokrotnie prelekcje o mnie, moich sukcesach i planach, które miały coachingowy wydźwięk.

Jestem dobrze zorganizowana, umiem zarządzać czasem i układać wszystkie obowiązki tak, by się wyrabiać. Jestem też kreatywna i pewna siebie w biznesie, gdy do czegoś dążę, to umiem określić jasno ścieżkę i nią podążać mimo przeciwności, nie boję się trudności i wyzwań.
W związku z moją pracą najważniejsza jest umiejętność gospodarowania czasem, dzielenia go między wszystkie obowiązki.

Inspiracje są wszędzie! Do opowiadań i powieści inspirują mnie ludzie, rzeczy, wydarzenia, to co siedzi w mojej głowie. Natomiast inspiracji do blogowania szukam na innych blogach o podobnej tematyce. Aktywnie korzystam z social media, podglądam co dodają osoby, które z jakiegoś powodu podziwiam i one także mnie inspirują do poszczególnych projektów.
1. Bądź pewna siebie. Masz jedno życie i nawet jeśli wydaje Ci się, że nie jest idealne – drugiej okazji na spróbowanie tego wszystkiego, na co masz ochotę, nie dostaniesz. Miej z tyłu głowy tę świadomość, że to Twoja jedyna szansa.
2. Nie bój się prosić o pomoc tam, gdzie faktycznie sobie nie radzisz, ale nie daj się wepchnąć w szufladkę biedactwa, któremu trzeba we wszystkim pomagać. Ludzie są skłonni do pomocy i to jest fajne! Jednak korzystanie z tej pomocy w momencie, gdy możesz zrobić coś sama, jest zwyczajnie nie fair.
3. Nie pozwalaj na specjalne traktowanie, na pobłażliwość, na niższe wymagania, jeśli nie mają związku z Twoją niepełnosprawnością. Przykład? Dziewczyna, która ma niesprawne mięśnie, ma zaniżoną skalę ocen „bo jest niepełnosprawna”, choć jej choroba nie wpływa na zdolności umysłowe. Pamiętaj, że do takiego wygodnictwa łatwo się przyzwyczaić, ale w biznesie nikt Cię nie będzie potem traktował poważnie.
4. Mów jasno o swoich potrzebach i ograniczeniach wynikających z niepełnosprawności, jeśli mają wpływ na to, czego ktoś od Ciebie wymaga. To nie jest Twoja słabość, że czegoś nie jesteś w stanie zrobić. Lepiej jasno doprecyzowywać swoje ograniczenia, niż potem być winnym nieudanego projektu, bo się nie miało odwagi przyznać, że się z czymś sobie nie radzi.
5. Żyj i bądź szczęśliwa – bez tego nigdzie nie zajdziesz! Kochaj, bo to dodaje skrzydeł. Pomagaj innym, bo wolontariat jest świetnym sposobem na ustawianie priorytetów, spojrzenie na świat z innej strony i wystartowanie kariery. Otaczaj się ludźmi, bo większość projektów powstaje dzięki burzom mózgów i nagłym inspiracjom. Wartości do osiągnięcia: Samozadowolenie, satysfakcja, pieniądze, szczęście. Słabości do przezwyciężenia: Brak pewności siebie, strach przed działaniem.